{27-33}
*この川の流れるが如く*
โคะโนะ คะวะ โนะ นะกะเระรุ งะ โกะโตะคุ
นี้ แม่น้ำ ของ ไหล ราวกับ เช่น
ยินดนตรีขับร้อง เอือนพ้องไปในลำธารสายนี้

{33-39}
*穏やかに音色が聞こえる*
โอะดะยะกะ นิ เนอิโระ งะ คิโกเอะรุ
สงบ อย่าง เสียง สี เสียง ได้ยิน
ขับกล่อมอย่างปราณี ดังนทีที่กำลังไหลริน

{39-45}
*吹く風が頬を撫でていく*
ฟุคุ คะเซะ งะ โฮโอะ นะเดะเตะ อิขุ
พัด ลม ที่ แก้ม ลูบ ไป
กลิ่นวาโยโชยพัด ผ่านแก้มนวล เข้ามาให้ได้ยิน

{45-51}
*懐かしい思いが滲む*
นัตสึกะชii โอโมอิ งะ นิจิมุ
คิดถึง ความทรงจำ ที่ ซึมออก
หลั่งรินเป็นความหลัง อันฝังในหัวใจมาแสนนาน

{51-57}
*遙かなる空は*
ฮารุกะ นะรุ โซะระ วะ
ไกลโพ้น เป็น ท้องฟ้า
มองดูท้องนภาอันกว้างไกล

{57-63}
*胸を裂くように*
มุเนะ โอะ ซะคุ โยนิ
อก ฉีก เหมือน กับ
ดุจให้ทั้งหัวใจได้เบิกบาน

{63-70}
*忘れかけた記憶を醒ます*
วะสุเระคะเคะตะ คิโอะคุ โอะ ซะมะสุ
ลืม เกือบแล้ว ความทรงจำ ที่ ปลุกขึ้น
ย้อนเรื่องราวที่ลืมไปเมื่อครั้งเนิ่นนาน คืนมาหา

{70-76}
*溢れるは涙*
อะฟุเระรุ วะ นะมิดะ
เอ่อล้น คือ น้ำตา
ให้หยดน้ำตาไหลลงหลั่งริน

{76-82}
*白い桜の花の季節は*
ชิโรอิ ซะคุระ โนะ ฮะนะ โนะ คิเซะสึ วะ
ขาว ซากุระ ของ ดอกไม้ ของ ฤดูกาล คือ
อันฤดูกาลผลิใบ ซากุระขาวร่วงลงผืนดิน

{82-88}
*遠く夢の中にだけ*
โทโอกุ ยูเมะ โนะ นะคะ นิ ดะเคะ
ไกล ความฝัน ของ ข้างใน เท่านั้น
เป็นได้เพียงภาพความฝันที่ลอยอยู่ไกลแสน

{88-94}
*舞い散る花びらの嗫いた*
ไมจิรุ ฮะนะบิระ โนะ สะไซตะ
ร่วงโปรย กลีบดอกไม้ ของ กระซิบ
กลีบไม้งามโรยหล่นไป ร่อนลมไสวกระซิบเสียงมา

{94-113}
*忘れられない言葉*
วะสุเระระเระไน โคะโตะบะ
ไม่อาจลืม คำพูด
เป็นถ้อยคำอันจดจำไม่เลือนจากใจ

{113-119}
*眠れない夜を一人きり*
เนมุเระไน โยรุ โอะ ฮิโตริคิริ
ไม่หลับ คืน ที่ เดียวดาย
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายในสายลมโชยเอื่อยเช่นนี้

{119-125}
*歩き出す ぬるい風の中*
อารุกิดะสุ นุรุอิ คะเซะ โนะ นะคะ
เริ่มเดิน อุ่น ลม ของ ข้างใน
ออกเดินยามราตรี กลางค่ำคืนที่ไม่อาจนิทรา

{125-131}
*いたずらにはしゃいでいたまま*
อิตะซุระ นิ ฮะชาย์เดะ อิตะ มะมะ
ซุกซน อย่าง ร่าเริง อยู่ เหมือนเดิม
วันเวลาที่เคยหยอกล้อกันมีความสุขนานมา

{131-137}
*気がつけば思い出に変わる*
คิงะสึเคะบะ โอโมอิเดะ นิ คะวะรุ
เมื่อรู้ตัว กลาย เป็น ความทรงจำ
กลับมองดูอีกครา แปรผันไปกลายเป็นความหลังเก่า

{137-143}
*月も雲隠れ*
สึกิ โมะ คุโมะกะคุเระ
จันทร์ ก็ เมฆ ซ่อน
โอ้ดวงจันทร์ เจ้ายังซ่อนจากเรา

{143-149}
*蒸し暑い日々の*
มุชิอะซุอิ ฮิบิ โนะ
อบอ้าว ร้อน วัน ๆ ของ
ในคืนวันท่ามกลางลมเอื่อยเบา

{149-156}
*消したい記憶も儚くは*
เคะชิไต คิโอะคุ โมะ ฮะกะนะคุ วะ
อยากลบ ความทรงจำ ก็ เปราะบาง คือ
เมื่อเขาไป ใจอยากลืมให้หายไม่กลับคืนมาหา

{156-162}
*止まらない涙*
โทะมะระไน นะมิดะ
ไม่หยุดไหล น้ำตา
หยาดหยดน้ำตาไม่อาจหยุดริน

{162-168}
*刻まれる時間は残酷に*
คิซะมะเระรุ จิกัง วะ ซันโคะคุ นิ
สลักไว้ เวลา คือ อย่าง โหดร้าย
จารึกลง ช่วงเวลาที่ผ่านเลยมาโหดร้ายเหลือเกิน

{168-174}
*ヒトを縛りつけ遊ぶ*
ฮิโตะ โอะ ชิบะริสึเคะ อะโสะบุ
คน ที่ ผูกมัด เล่น
ผูกมัดโยงใจทั้งสองโดยไม่มีเหตุผล

{174-180}
*青々と茂る桜の葉は*
อะโอะอะโอะ โตะ ชิเงะรุ ซะคุระ โนะ ฮะ วะ
เขียวชอุ่ม อย่าง หนาแน่น ซากุระ ของ ใบ คือ
จนไม้งาม ซากุระงอกกลีบสดเขียว หมดใบร่วงรา

{180-187}
*何も語りはしない*
นานิโมะ คะตะริ วะ ชิไน
อะไรเลย พูด ไม่
ยังไม่เอื้อนพูดวาจาใด ๆ ออกไป

{187-193}
*白い桜の花の季節は*
ชิโรอิ ซะคุระ โนะ ฮะนะ โนะ คิเซะสึ วะ
ขาว ซากุระ ของ ดอกไม้ ของ ฤดูกาล คือ
อันฤดูกาลผลิใบ ซากุระขาวร่วงลงผืนดิน

{193-199}
*遠く夢の中にだけ*
โทโอกุ ยูเมะ โนะ นะคะ นิ ดะเคะ
ไกล ความฝัน ของ ข้างใน เท่านั้น
เป็นได้เพียงภาพความฝันที่ลอยอยู่ไกลแสน

{199-205}
*舞い散る花びらの嗫いた*
ไมจิรุ ฮะนะบิระ โนะ สะไซตะ
ร่วงโปรย กลีบดอกไม้ ของ กระซิบ
กลีบไม้งามโรยหล่นไป ร่อนลมไสวกระซิบเสียงมา

{205-215}
*忘れられない言葉*
วะสุเระระเระไน โคะโตะบะ
ไม่อาจลืม คำพูด
เป็นถ้อยคำอันจดจำไม่เลือนจากใจ

{215-218}
Thai Lyrics by @imotionzero
https://www.youtube.com/watch?v=T3au097yA74